دنا

شهرمن دناست قله سراسرمغرور
افسانه دیرین دیاربلندیهای بویراحمد
تپش داغ توای دنابرچرام وباشت نوامیدهد
دناچیست???
من میدانم وتو.
روزگاران کهن وبزرگان بلند
خاطرهادارن این مردمان کم سخن
ازدناازشهرلرهاازدودمان چشمان سیاه
هردم به میان است دنا،
پیغام گیرقدیمی کی خسرو
ازعقابهای تیزبال قاصدک می اید
پروازبراین فرازیعنی سقوط
به تومیبالم ای استواردنا
ای سرزمین ثبت تاریخ
ای گواه مردمان دلیر
زنده باد.(کوه.ببر)متخلص به ک.ب
به افتخار نامت پایداریم
مردمان ایلت همه تنهایت گذاشتن
اینگونه درسوگ عشایرنشین
بازمیایدمردمانی ازنسل دنا
درهمسایگی پادشاه اب وهوا
توراای دناپوژش می طلبیم
رخصت تفریح توهم حراست شده
سیم خارداروپادگان نظامی شده
سخن ازکه بگویم ازادی تومسدودشده
بال وپرعقابهایت به تازگی بازشده
میروم کاری کنم ازاین حصارخفیف
بخوانم کورش کبیرواربوبرزن وکی خسرو
وعده دیدارت بامن .ماندگاری تابرگردم.
"سعیداعطامی"