اواره

دیگرخانه هیچ کدامتان نخواهم آمد
مراآشیانه پرندگان بس است
آوارگی وپاسبانی کافیست
دگرکمرخم شدن تازانوراندارم
کاشیانه ام کانکس سیاریست
مهاجرم شبیه کوچ پرندگان
مقیم این سرزمینم،ولی مهاجری ازتبارکوچ
انقدرمرده ام درحدیک خواب بی منت
درحمام یک نفرماساژور
دررختخواب یک پتوی سپید
ازپوششی سنگ قبری بی کفن
درسفره خانواده ای خوردن نهاری به دل
درنگاه زن وشوهری پرحرف ومداررا
اینک همه راخواندم فهمیدم
به خانه هیچ کس راضی نیستم
به کارتون خوابی شعوردارم
اماعاری ازهرنوع مخدرم
من که سیارم نه کاشیانه.نه آشیانه
آوارگی بس است
باپرنده ای هم اتاق
کنارعقابی مارکش
باکلاغی سیاه
ازکبوتری پیک
باکبگی مست
پرازخانه ای خوشی خوشم
سعیداعظامی