حس

من تورانقدمیکنم ای سهراب
آب توراگل آلود میکنم
بدون سپهرت نیا سهراب
میخواهم باسپهرت تکه تکه شعرهایت رابه قلم وادارم
حرفهایت تیرگی غمناکی داشت
ببین چه میگویم
سپهرت راچمن به خیابان برد
درآنجادوره گردی به چمن گفت
باسپهری سهراب از نوسخن می گفت
ازآب ترمن درخت سبزی آشناست
روشنی رابازای سهراب
باطعم سپهرت بچش
ازنوشعربگو
ازمن واشعارنو حرفی بزن
می شنویم
"سعیداعظامی"

عشق

کاش ازاین دردمیمردم آه مردنم آرزوست.
دفترحاضروغایبم کوغیبتم آرزوست
مهرماازوفابپرس قصه شعرت چیست
قصه سعیدوزهرارا چه شدخواندنم آرزوست
حاضراست شاهد این قصه غایب نظر
ساکن بشین خوش برخیزک روانم آرزوست
تبرهای فرهاداز درد من آگاه بود
بیصدامیزد وشیرین سخن ک فریادم آرزوست
خبرمرگ مراای عاشق باتبرهای فرهادبشنو
بردل کوه بیاازسخن شیرین قهوه ام آرزوست "سعیداعظامی"